Recensie In de Voortuin Eindhoven

Het is wellicht het meest typerende beeld van volkswijken in Nederland: families die samen in de voortuin zitten en daar genieten van een drankje, hapje en een gezellig gesprek. Daar is precies waar bedrijfsleider Friso van Berkel naar op zoek is in het wijkrestaurant In de Voortuin in Woensel in Eindhoven. “Het is bedoeld als laagdrempelig centrum voor mensen uit de wijk. Iedereen is welkom en dat is juist in deze wijk belangrijk”, legt de bedrijfsleider uit.

Restaurant In de Voortuin ligt aan het Celsiusplein in Woensel-West. Sinds een aantal jaren is de wijk een flink stuk opgeknapt en doet de wijk niet onder voor andere delen van Eindhoven. Het langwerpige gebouw waar het restaurant in gevestigd is, doet niet vermoeden dat hier binnen een gezellig restaurant zit. Bij binnenkomst is het echter net of je een grote kleurrijke woonkamer binnenstapt.

Een warm interieur
De rode vloerbedekking en de gekleurde wandbekleding geven je een warm gevoel, de fel oranje tafels ogen speels en de lampenbollen zijn olijk. Bij binnenkomst kijk je recht tegen de mooie open keuken waar drie koks aan het werk zijn, maar waar geen wilde keukengeluiden vandaan komen. Rechtsachter staat een grote houten kast waar bestek in ligt, een kast zoals je die vroeger bij oma aantrof. Aan de muur hangen zwart-wit foto’s van oude taferelen in de straat. Van Berkel: “Het is geen buurthuis of kantine, maar we mikken echt op dat huiskamergevoel zodat iedereen zicht thuis voelt.”

Om dat gevoel nog groter te krijgen, is het menu aangepast op de portemonnee van iedereen. Het ‘menu 040’ is in september ingevoerd, zodat uit eten gaan wat toegankelijker wordt. Het betekent dat je voor 15 euro vijf keuzemogelijkheden hebt per gang. Dat is natuurlijk erg goedkoop, maar dat valt niet af te zien uit de opties. Als voorgerecht kun je bijvoorbeeld mediterrane couscous of een soepje nemen, bij het hoofdgerecht heb je onder andere zalmfilet of pappardelle (pasta) te kiezen en als toetje misstaan de crème brûlée of dame blanche niet.

Onderdeel van een werkintegratieproject
Dat wordt overigens opgediend door goed gekleed personeel dat zich vooraf netjes komt voorstellen en tussentijds regelmatig komt vragen of alles naar wens is. Een goed teken, want kwaliteit is dus belangrijk. Het maakt het helemaal bijzonder dat het personeel van In de Voortuin deel uitmaakt van een werkintegratieproject. “Ons motto is ‘leren, werken, meedoen’ en we hebben mensen in dienst die een afstand hebben tot het werkveld. Wij begeleiden ze richting diploma en werkervaring, zodat we weer kunnen uitstromen naar een betaalde baan”, legt Van Berkel uit. “Het is een beschermde wereld waarin we laten zien hoe het in de echte wereld werkt.”

Van Berkel heeft jarenlange ervaring als chef-kok en kent dus alle kneepjes van het vak. Waar hij zich eerst richtte op het koken, krijgt hij nu veel meer voldoening van het sociale aspect van zijn baan. “Je ziet ze echt groeien hier, dat is zo mooi. Door hun passie voor koken en eten kunnen ze zich omhoog werken op de sociale ladder.”

Passie in het eten
Die passie komt duidelijk naar voren in de bediening en in het gerecht op tafel. Bij ons verschijnen de mediterrane couscous met tomaat en een loempia van geitenkaas, en huisgemaakte viskroketjes met limoen-mayonaise en frisee op tafel om mee te beginnen. De couscous heeft een uitgesproken smaak en de loempia is verrassend lekker, zoiets heb ik nog niet eerder gehad. De kroketjes zijn lekker krokant met een stevige vulling.

Het hoofdgerecht bestaat uit piepkuiken uit de oven met knoflook, en de op thee gerookte zalmfilet met friszure passiesaus. De knoflook overheerst niet en het piepkuiken is heerlijk mals. Het is sowieso leuk dat je weer eens ouderwets met je handen kunt eten. De zalm is prima gegaard en heeft in de verte een theesmaak, waarbij de saus een mooi contrast geeft. Het wordt geserveerd met een groot bord vol gebakken verse groentes en gebakken aardappeltjes.

Het zijn geen overdadige porties, dus er is nog genoeg plek voor het nagerecht. De crème brûlée heeft een harde suikerlaag en daar zit de mousse van witte chocolade onder. De smaak overheerst net en het valt niet erg zwaar, waardoor het een mooie afsluiter is. Datzelfde geldt voor rozenbouillon met sorbetijs dat leuk wordt opgediend met een koekje, slagroom en verse besjes.

Een sociale functie voor iedereen
De keuken maakt zeer goed gebruik van de verse ingrediënten en weet een prima maaltijd te serveren. Met die leerfunctie zit het dus wel goed. De sociale functie van het restaurant wordt helemaal duidelijk als blijkt dat mensen uit de wijk (dus ook huismoeders) mogen plaatsnemen in de professionele keuken om te koken tijdens bepaalde thema-avonden. Zo wordt het restaurant interessant voor wijkbewoners, maar natuurlijk ook voor iedereen die benieuwd is naar dit concept en het bijzondere menu.